همیشه لازم نیست وقتی غمگینی اشک بریزی ان کسی که نگران لحظه های توست از لرزش عمق چشمانت حالت را میفهمد

زیرباران مینشینم وچون پیچکی خیس میشوم ارزو دارم پنجره ای باشم بردیوار کاهگلی تا هرگاه تو ازکوچه خیالم گذر میکنی تا دوردست ها به توبنگرم     

وانگاه که بی تودرظلمت تاریکی به راه می افتم با وزش هر نسیم عطردل انگیزت به مشامم میرسدهمواره راه میروم واشک میریزم من میدانم قطرات اشکم خاطراتت را از یادم نخواهدبرد ولی باز میگریم به  خاطرتوبه همه خواهم گفت به نسیمی که گذرخواهدکرد به خورشیدی که  درسینه دریا باشد به ساحلی که دراغوش گیرددریارا به همه خواهم گفت که تورامیخواهم

میبارد باران میباردومن برای طلوعت شیشه های مه گرفته راپاک میکنم با سرانگشتعشق